شصتمین نشست علمی تخصصی با عنوان بررسی ابعاد فقهی - حقوقی افشاگری رسانه ای در مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) برگزار شد.95/12/19
شصتمین نشست علمی تخصصی با عنوان بررسی ابعاد فقهی - حقوقی افشاگری رسانه ای در تاریخ 95/12/19 با حضور علماء و اساتید و طلاب در مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) برگزار شد.
شصتمین نشست علمی تخصصی با عنوان بررسی ابعاد فقهی - حقوقی افشاگری رسانه ای در تاریخ 95/12/19 در مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) برگزار شد.سخنران محترم نشست: حجت الاسلام و المسلمین رفعتی نائینی (استاد درس خارج فقه رسانه)
سخنران محترم نشست: جناب آقای دکتر حسین رضی (معاون پژوهش، برنامه ریزی و نظارت سازمان صدا و سیما)
دبیر علمی محترم : حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد طوبایی
بسمه تعالی
خلاصه مباحث نشست علمی « بررسی فقهی و حقوقی افشاگری رسانه ای »
خلاصه ای از نظرات و مباحث کلی حجت الاسلام و المسلمین رفعتی نائینی در نشست:
الف) بیان اهمیت موضوع و ضرورت بحث فقهی
ب) توضیح واژگان اصلی بحث
1- مبانی فقهی: در فقه به دنبال احکام شرعی حلال و حرام هستیم. فلذا ممکن است موردی از لحاظ فقهی حلال باشد اما از منظر اخلاقی خوب نباشد و از انجا که در نظام اخلاقی بدنبال اجرای حداکثر هستیم، لذا نظام اخلاقی بالاتر از نظام فقهی بوده و به ان عمل می شود.
2- افشاگری: افشاء به معنای آشکار نمودن، فاش نمودن و پدیده ساختن چیزی که پنهان بوده است. پس مراد آشکار نمودن و فاش ساختن اسرار و امور پنهان و نیز عیوبی مراد است که فاش نمودن آن به ضرر افشا شونده است و نه فاش ساختن خوبی¬های پنهان- همچنین در ماهیت افشاء نمودن وجود امری پنهان مد نظر است و نه نشر اکاذیب و افتراء.
3- رسانه ای : ممکن است افشاگری در یک جمع خصوصی حلال باشد اما در رسانه حرام باشد مثل نصح مستشیر. مقصود از رسانه ( تمامی وسائل ارتباط جمعی) که هر کاربر و مخاطبی می تواند از آنها استفاده کند یا به صورت پیامگیر و یا پیام رسان.
4- افشاگری رسانه ای می تواند ذیل یکی از احکام حرام ، واجب و یا جایز باشد.
ج) نکات
1- موارد و مصادیق افشاگری مُحرم، بسیار زیاد است و در واقع باید گفت موارد جایز و واجب به نوعی استثناء شده اند. و یا به تعبیر مرحوم شیخ انصاری (ره) از باب تزاحم مصلحت اهم با حرمت است. یعنی به دلیل لایجب الجهر بالسوء من القول- حرمت هتک مومن- حرمت غیبت و ..... هر گونه افشاگری نسبت به انسان مسلمان مومن حرام است مگر در مواردی که خواهد آمد که به جهت مصلحت اهم و اقوی ، افشاگری واجب و یا جایز می گردد.
بنابراین می توان افشاگری را به لحاظ حکم به حرام و جایز بالمعنی الاعم تقسیم نمود.
2- در این نشست علمی ابتدء اشاره ای به ادله حرمت افشاگری به طور اجمال می پردازیم سپس موارد افشاگری واجب و یا جایز مورد بحث فقهی قرار می دهیم.
3- افشاگری جایز بالمعنی الاعم
عناوین ابتداء مطرح می شود و سپس دلیل جواز هر یک بیان می گردد.
1- افشاگری نسبت به دشمنان اسلام( ابعاد پنهان نظام استکباری و اهداف آنها )
2- افشاگری نسبت به غیر مسلمانان ( افشاگری افکار، عقاید، رفتار و اسرار آنها )
3- افشاگری نسبت به متجاهران به فسق( مسلمانانی که رفتار آنها در جامعه علنا بر خلاف دستورات دینی است)
4- افشاگری نسبت به ظالمان به حقوق مردم ( در جهت رفع ظلم و دفاع از مظلوم)
5- افشاگری نسبت به فتنه گران فکری و فرهنگی و اجتماعی ( اهل بدعت و اهل ریب)
6- افشاگری نسبت به نظریه پردازان و مروجان قول باطل ( قائلینی که به قول باطل قطعی و ضروری)
7- افشاگری نسبت به متصدیان مسئولیتهایی که عدالت رکن و شرط اساسی آن است. (از قبیل راوی حدیث که عادل نباشد، قاضی فاسق جهت رد حکم او، شهود غیر عادل در جرح بینه، مدعی اعلمیت کاذب جهت رد اعلمیت او، و ......)
8- افشاگری نسبت به برخی از محکومان به مجازاتهای خاص حدی
________________________________________________________________________________