بررسی فقهی نسب و آثار آن در باروری های مصنوعی
با توجه به ارتکاز عرفی «نسب» یعنی اتصال در ولادت یک فرد به دیگری یا دونفر به منشأ مشترک در واقع عرف این مطلب را درک می کند که اگر اتصال در ولادت باشد رابطه ای در میان آنها پدید می آید به اسم «نسب» با توجه به این معنا ، نسب یک معنای عرفی است و نه تکوینی.
«بررسی فقهی نسب و آثار آن در باروری های مصنوعی»
سخنران: حجت الاسلام و المسلمین محمد قائنی
ناقد: سید علی علوی قزوینی
دبیر جلسه: حجت الاسلام و المسلمین محمد مهدی کریمی نیا
تاریخ : 1387/8/1
سخنران: حجت الاسلام و المسلمین محمد قائنی
ناقد: سید علی علوی قزوینی
دبیر جلسه: حجت الاسلام و المسلمین محمد مهدی کریمی نیا
تاریخ : 1387/8/1
با توجه به ارتکاز عرفی «نسب» یعنی اتصال در ولادت یک فرد به دیگری یا دونفر به منشأ مشترک در واقع عرف این مطلب را درک می کند که اگر اتصال در ولادت باشد رابطه ای در میان آنها پدید می آید به اسم «نسب» با توجه به این معنا ، نسب یک معنای عرفی است و نه تکوینی.
1- اجماع
2- قاعده فراش
در مقابل عده ای دیگر با ردّ ادله قبل، بر این باورند که بر هرگونه باروری شرعاَ نسب صحیح محقق است.
در صورتی که فرض شود تلقیح مصنوعی حرام است اگر در این صورت این عمل انجام شد و طفل متولد شد این بحث پیش می آید که این طفل برای کدام زن است و اصولاَ آیا نمی شود یک طفل دو مادر داشته باشد؛ در این باره باید به بررسی لفظ « مادر » پرداخت لذا بحث عرف مطرح می شود که عرف لفظاَ مادر را بر کدام یک از دو زن اطلاق می کند و آیا در اصطلاح مشارع نیز چنین است؟