حاجیان در عرفات اند ولی من اینجا *** بین این روضه ام و در حرم کرببلا

عرفه آمده یعنی که مهیا باشید *** تا که همراه شوید با غم و اشک زهرا

سینه زن ها چقدر فرصتمان محدود است *** پرچم و پیرهن آماده کنید بهر عزا

دوش دیدم که کسی در عرفاتم می گفت *** هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله

هرکه مجنون حسن است بگو برخیزد *** هرکه دیدار خدا خواست بیاید با ما

دارد زمان توبه ما دیر می‌‌شود *** بی توبه هم زمانه چه دلگیر می‌‌شود

دارد دگر یواش یواش از نشانه ها *** آن بنده جوان تو پیر می‌‌شود

وقتی ز دست شب و روز است قدر من *** قدر مسلمم آینه تسلیم می‌‌شود

باید سراغ قافله عرشیان گرفت *** ورنه هوای شهر نفس گیر می‌‌شود

پیش شهید عشق چه سان سر کنم بلند *** وقتی نگاه فاطمه تکثیر می‌‌شود

اینجا هنوز وقت برای انابه هست *** با یک اشاره بر لبم اکسیر می‌‌شود

گاهی که خالصانه ترین گریه می‌‌کنم *** تقدیر هم مؤید تغییر می‌‌شود

حالا ز دست لیله قدر آمدیم و رفت *** تکلیف چیست؟ بر تو چه تقدیر می‌‌شود؟

باید که راهی عرفه گردی ای رفیق *** آنجا که معرفت به تقسیم می‌‌شود

وقتی که از وقوف رَوی به مشعر الحرام *** دل خود به خود به زمزمه تطهیر می‌‌شود

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است ***  وقتی زمان مسلخ و تقصیر می‌‌شود

دیگر صدای هلهله ها پس برای چیست؟ ***  آنجا که دفعتا پدرپیر می‌‌شود

باز این چه شورش است که در خلق عالم است *** ذبح عظیم بانی تکبیر می‌‌شود