به گزارش روابط عمومی مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، مقاله جناب آقاي احمد عرفاني نسب(عضو گروه حقوق بشر اسلامی مرکز فقهی) و جناب آقاي دکتر محمدمهدي مقدادي(معاون پژوهش مرکز فقهی) با عنوان «روحانیون مسلمان و رهبری آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان» که به زبان انگليسي در «دومين کنفرانس جهاني یادگیری، تدریس و رهبری آموزشی» در دانشگاه «باغچه شهر» ترکيه (8-6 آبان 1390) به صورت سخنرانی ارائه شده بود در مجله علمي با عنوان:
Procedia-Social and Behavioral Sciences (ISSN: 1877-0428)
با درجه علمی ISI  به چاپ رسیده و همزمان در وب سایت های علمی ذیل نمایه شده است:

Science Direct, Scopus and Thomson Reuters Conference Proceedings Citation Index (Web of Science)

بدین وسیله پذيرش و چاپ نخستين مقاله ISI مرکز فقهی را به ايشان و جامعه علمي کشور به ویژه طلاب و فضلای حوزه علمیه قم تبريك مي گويیم.

ساختار مقاله:
چکیده
1) مقدمه
2) رهبری آموزش حقوق بشر
3) روش شناسی
3.1)  آموزش حقوق بشر به روحانیون مسلمان
3.2)  آموزش حقوق بشر توسط روحانیون مسلمان
3.2.1) دانش و مهارت ها
3.2.2) ارزش ها، دیدگاه ها و رفتارها
3.2.3) اقدامات
4) نتیجه گیری و پیشنهادات

«روحانیون مسلمان و رهبری آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان»
به رغم این که حق بر آموزش از حقوق اساسی انسان به شمار می رود، بسیاری از مردم در جوامع مسلمان از حق آموزش حقوق بشر به خوبی برخوردار نبوده و فرهنگ حقوق بشر نتوانسته است در این جوامع گسترش مطلوبی یابد. امروزه آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان با چالش های جدی رو به رو است که بسیاری از آن ها برخاسته از فقدان روش و رهبری آموزشی مناسب و متناسب بوده است. در این مقاله سعی بر این است که با ارایه متد و روش نوین آموزشی که در آن روحانیون مسلمان  به عنوان رهبران آموزش حقوق بشر در نظر گرفته شده اند راه حل تجربی مناسبی برای رفع این چالش پیشنهاد گردد.
برخی نتایج حاصل از این تحقیق:
1.    ارائه متد آموزشی کم هزینه، انعطاف پذیر، با دوام، مشارکتی و فراگیر برای حقوق بشر
2.    کمک به بومی ونهادینه شدن حقوق بشر
3.    کمک به پیشگیری حداکثری و رفع تعارض احتمالی بین گفتمان حقوق بشر و گفتمان دین
4.    گسترش فرهنگ ماندگارحقوق بشر بر اساس آموزه های دینی در جوامع مسلمان
5.    پر رنگ شدن آموزه های اسلامی در زمینه حقوق بشر
پیشنهادات:
1.    آشنا کردن روحانیون مسلمان با آموزه های حقوق بشر به ویژه مشترکات دین و حقوق بشر
2.    استفاده از توانایی های روحانیون مسلمان در ارتقای حقوق بشر و شناختن آن ها به عنوان رهبران آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان
3.    ایجاد همکاری میان حوزه های علمیه و دانشکده های حقوق و نهادهای حقوق بشری
منابع:
Amnesty International (2005).Human Rights Education: Building a Global Culture of Human Rights. Circular 25. Developed for 27th International Council Meeting, 14-20 August, 13-14.
Andreopoulos, G. J. & Claude, R. P. (1997). Human Rights Education for the Twenty-first Century: Pennsylvania studies in human rights. Pennsylvania: University of  Pennsylvania Press. 264.
Angus, L. (2005). New Leadership and the Possibility of Educational Reform. In J. Smith (Eds.), Critical Perspectives on Educational Leadership (pp. 43-62). New York & London: Routledge Falmer Taylor & Francis Group, 43.
Association of American Law Schools Commission on Pro Bono & Public Service Opportunities, (1999). Learning to Serve: the Findings & Proposals of the AALS Commission on Pro Bono & Public Service Opportunities, viii. This publication is available online at www.aals.org/probono/report.html
Benedek, W. (2006). Understanding Human Rights Manual on Human Rights Education. Wien - Graz: Neuer Wissenschaftlicher Verlag, 21.
Draft UN Declaration on Human Rights Education and Training, 2010.
Edwards, H. T. (1992). The Growing Disjunction between Legal Education and the Legal Profession. MICH. L. REW 91, 38.
Grimes, R. (2004), Legal Literacy, Community Empowerment and Law Schools Some Lessons from a Working Model in the UK. Legal Education Digest, 4. URL: http://www.austlii.edu.au/au/journals/LegEdDig/2004/4.html.
McQuoid-Mason, D. (2006). Street Law Education for South African School Children. (3rd ed.). Lansdowne: Juta & Co, Ltd.
Meghdadi, M. M. & Erfani Nasab, A. (2011). The Role of Legal Clinics of Law Schools in Human Rights Education; Mofid University Legal Clinic Experience. Procedia Social and Behavioural Sciences Journal, 15, 3016-3017.
OHCHR & UNESCO. (2006). Plane of Action; World Programme for human Rights Education- First Phase. New York and Geneva: UNESCO in Paris.
Parker-Gwin, R. & Mabry, J. B. (1998). Service Learning as Pedagogy and Civil Education: Comparing Outcomes for Three Models, Teaching Sociology, 2, 276.
Pekari, C. & Schmiedl, B. (2006). General Remarks on Human Rights Education Methodology. In W. Benedek (Eds.), Understanding Human Rights Manual on Human Rights Education. Wien - Graz: Neuer Wissenschaftlicher Verlag. 380-381.
Reardon, B. (1995). Educating for Human Dignity. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 4, 12.
Rivers-James, F. (2010, 06). Engaging Law Students in Leadership. Elon University School of Law Legal studies Research Paper No. 2010-06, 2.
Rubenstein, H. (2008), Leadership for Lawyers. Chicago: ABA Publishing, xi.
Strossen, N. (1993). Pro Bono Legal Work: For the Good of Not Only the Public, but Also the Lawyer and the Legal Profession. MICH. L. REV. 91, 8, 2136.
Tibbitts, F.  (1996). On Human Dignity: A Renewed Call for Human Rights Education. Social Education, 60 (7), 428-431.
United Nations. (2000). Human Rights Training; A Manual on Human Rights Training Methodology. PROFESSIONAL TRAINING SERIES No. 6, 2.


لينك مشاهده و دريافت مقاله:
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877042811029831