بارگاه ملكوتى ثامن الحجج على ابن موسى الرضا(عليه‌‌السّلام) در مشهد مقدس جاذبه‌‌اى فوق العاده دارد كه توجّه مشتاقان ولايت را از هر سو به خود جلب مى‌‌كند و از دير باز گروهى از طالبان علم، آن ديار را مناسبترين مكان براى كسب علم دانسته و با توسّل به ذيل عنايت آن عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله)، در آن حوزه كهن، استضائه كرده و به مراتب بالائى از تفقّه در دين رسيده‌‌اند و اين حوزه، همواره مورد توجّه بزرگان ما بوده است.

از بزرگانى كه توجّه ويژه اى نسبت به حوزه علميه خراسان داشت، مرحوم آية الله العظمى فاضل لنكرانى(طاب ثراه) بود كه مى‌‌فرمودند: حوزه علميه مشهد مقدس بايد مناسب با شأن والای حضرت ثامن الائمه(عليه السلام) باشد.

از اين رو طى ديدارى كه علماء مشهد مقدّس در سال 1377 با ايشان داشتند، از معظّم له تقاضا مى‌‌كنند تا جهت تقويت اين حوزه گامى برداشته و مركز فقهى را در اين شهر تأسيس فرمايند.

با دستور معظّم له در همان سال اين مركز با مديريت توانمند استاد معظّم حضرت آیت الله حاج شيخ محمّدجواد فاضل لنكرانى(دامت بركاته) تأسيس و شروع به فعّاليت مى‌‌نمايد.

عمده اهداف و فعاليت‌‌هاى مراكز فقهى ائمّه اطهار(عليهم السلام) در شهرها و كشورهاى مختلف يكسان است، ولى گاه به تناسب محل تأسيس مركز، تغييراتى در نحوه فعاليت‌‌ها ملاحظه مى‌‌شود.
به عنوان نمونه تمركز فعاليت هاى مركز قم، در مقطع درس خارج و پس از گذرندان سطوح عالى حوزه است، ولى در مركز مشهد و يا افغانستان و سوريه تمركز بحث ها در سطوح عالى حوزه است و...