چکیده:

یکی ازشیوه های حفظ اسلام ومسلمانان ، شیعه وتشیع ، تقیه بجا وبه موقع بوده است بسیاری ازپیامبران الهی وپیروان آنها همچنین اهل بیت علیهم السلام وپیروانشانتوانسته اند با تقیه به هنگام ، درست وشجاعانه دین الهی وجان خود وپیروانشان را ازخطر نابودی نجات دهند که باتکیه برهمین اصل عقلی ودینی میتوان به حفظ درونی شیعه ودفع ویا رفع اختلافات درون مذهبی از عنصر تقیه شیعه از شیعه استفاده کرد، به همین جهت این نوع تقیه از جایگاه ویژه ای درپاسداری از تشیع برخوردار است که این نوشتار  با تبیین موضوع تقیه شیعه ازشیعه و باتمسک به منابع عقلی ونقلی ،به شکل تحلیلی ، به بررسی حکم  آن پرداخته است ،و از آنجا که این نوع تقیه ، بیشتر در کلمات فقهای متاخر به چشم می خورد و بحث جدیدی در تقیه محسوب می شود ، آراء قدماء در این زمینه زیاد مطرح نیست ، برخی از متاخرین نیز که مطرح کرده اند آن را جایز دانسته اند  نتیجه ی به دست آمده در این تحقیق  ؛ جواز تقیه ی شیعه از شیعه است  که در برخی از موارد مانند حفظ جان و آبرو این نوع تقیه واجب است.  

کلیدواژه : تقیه – شیعه – کتمان – ضرر- اضطرار

دانش پژوه: محمد رحمانی