چکیده

در جامعه¬ی امروزی خواه ناخواه هر یک از زن و مرد در اجتماع حضوری فعّال داشته و به تناسب هر یک از ایشان با دیگری در تعامل بوده و مشغول به ارائه¬ی یک نحوه خدمت و فعّالیت یا بهره گرفتن از تلاش دیگری است. در این میان أفراد متدیّن نسبت به رعایت موازین شرعی به خصوص در مورد مسأله¬ی پوشش بانوان و رعایت شرعی محدوده¬ی نظر، بسیار حسّاس بوده و به دنبال عمل به وظائف خویش هستند تا ثمره¬ی این ارتباط، خُسران و آسیب نباشد. 

هجمه¬ی سنگین غرب با تبلیغات منفیّ و القاء شبهات برای به نابودی کشاندن هویّت و روابط سالم مسلمانان از یک طرف و میل طبیعی انسان¬های غیر مهذّب برای فرار از محدودیّت¬هایی که لازمه¬ی حرکت به سمت کمال است از طرف دیگر، تبیین بیش از پیش تعالیم نجات بخش اسلامی را مطالبه می¬کند، حرمت نظر مرد به زن و رعایت پوشش شرعی توسّط بانوان که مسأله¬ای مورد ابتلای عموم است یکی از این مسائل است که در صورت، عمل اجتماع به آن موجب ترتّب آثار بی¬شمار است.

نوشتار حاضر با استفاده از منابع کتابخانه¬ای با روش توصیفی – تحلیلی به تبیین مسائل مربوط به نظر مرد به زن پرداخته و حرمت نظر به نامحرم به جز در موارد استثناء، و عدم حرمت نظر به عضو جدا شده از نامحرم را تمام دانسته به گونه¬ای که هیچ یک از شبهات در مقام وارد نیست.

کلید واژه ها: نظر مرد، زن نامحرم، حرمت، ملازمه

دانش پژوه: مرتضی ارجمندمنش