چكيده
اقرار عبارت از اخبار به حقي است براي غير بر ضرر خود، و در کتب فقهي تحت عنوان «قاعده اقرار» آمده است. اثر اقرار آن است که اقرارکننده ملزم به اقرار خويش مي‌گردد. مهمترين دليل حجّيت اقرار، سيره و بناى عقلا است. از نظر تحليلى هيچ عاقلى ادعاى ديگرى را كه به زيان او است نمي پذيرد، مگر آنكه آن ادعاء در واقع محقق باشد. علاوه بر این به‌منظور حفظ حقوق اشخاص و تحقق دادرسی عادلانه این سیره توسط آیات قرآن و روایات اهل البیت به امضا رسیده است. عمده‌ترین روایتی که مشهور فقها به آن استناد کرده، حدیث «اقرار العقلاء علی انفسهم جائز» است. بررسی دلالت آیات قرآن بر این قاعده همچون قواعد فقهی دیگر مورد بی مهری قرار گرفته است و غالباً کتب فقهی با ذکر چند آیه و اشکال در دلالت آن ها از مستندات قرآنی این قاعده گذر کرده اند. از میان 25 آیه ای که برای حجیت قاعده اقرار به آن ها استناد شده است بعضی به صورت کلی و بعضی تنها در موارد جزئی دلالت بر حجیت قاعده اقرار می کند. قلمرو این قاعده تنها شاملِ موردی می‌شود که اقرار به زیان خود باشد.  بنابراین اقرار نسبت به غیر سرایت نمی‌کند و دامن‌گیر کسی جز اقرارکننده نمی‌شود.
واژگان کلیدی: اقرار، اقرارالعقلاء، اعتراف، مقرّ.
ذکر:اصل مقاله در معاونت آموزش مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام موجود می باشد.متقاضیان میتوانند جهت دریافت مقاله نام و شماره تلفن خود و نام مقاله مورد درخواست را به سامانه 50001000522790 پیامک نمایند.